Луіс Феліпі Скалары

Луіс Феліпі Скалары
Агульная інфармацыя
Мянушка	Феліпан (парт.-браз. Felipão), Сяржант, Драўляная нага
Нарадзіўся	9 лістапада 1948(1948-11-09) (76 гадоў) Пасу-Фунду[d], штат Рыу-Гранды-ду-Сул, Бразілія
Грамадзянства	Бразілія Італія Партугалія
Рост	182 см
Пазіцыя	абаронца
Маладзёжныя клубы
1966—1973 Аймарэ (Сан-Леаполду)
Клубная кар’ера
1973—1979 СЭР Кашыяс 1980 Жувентуды 1980—1981 Нову-Амбургу 1981 ССА
Трэнерская кар’ера
1982 ССА 1982—1983 Жувентуды 1983 Грэміу Бразіл 1984—1985 Аль-Шабаб 1986 Грэміу Бразіл 1986—1987 Жувентуды 1987 Грэміу 1988 Гаяс 1988—1990 Аль-Кадысія 1990 Кувейт 1991 Карытыба 1991 Крысіума 1991 Аль-Ахлі 1992 Аль-Кадысія 1993—1996 Грэміу 1997 Джубіла Івата 1997—2000 Палмейрас 2000—2001 Крузейру 2001—2002 Бразілія 2003—2008 Партугалія 2008—2009 Чэлсі 2009—2010 Бунёдкар 2010—2012 Палмейрас 2012—2014  Бразілія 2014—2015 Грэміу 2015—2017 Гуанчжоу Эвергранд 2018—2019 Палмейрас 2020—2021 Крузейру 2021 Грэміу 2022 Атлетыку Паранаэнсі 2023—2024 Атлетыку Мінейру
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лу́іс Фелі́пі Скала́ры або Луіс Феліпэ Скалары (парт.: Luiz Felipe Scolari; нар. 9 лістапада 1948) — бразільскі футбольны трэнер.

Асабістае жыццё

Скалары паходзіць з італьянскай сям’і, якая імігрыравала ў Бразілію. Яго бацька, які нарадзіўся ў Венецыі, у 1940-х гадах лічыўся адным з найлепшых абаронцаў у штаце Рыу-Гранды-ду-Сул. Скалары ўспадкаваў ад яго італьянскае грамадзянства.

Трэнерская кар’ера

Клубныя каманды і Кувейт

Скалары пачаў трэнерскую кар’еру ў 1980-х у правінцыйным клубе «Сентру Спартыву Алагуану». За ім рушылі ўслед некалькі клубаў у Бразіліі і саудаўскі клуб «Аль-Шабаб», які стаў першым замежным клубам Скалары. У 1987 годзе Скалары трэніраваў адзін з найбольш вядомых бразільскіх клубаў — «Грэміу». Аднак і там ён затрымаўся ненадоўга і неўзабаве перайшоў у футбольны клуб «Гоіяс». Пасля гэтага Скалары на два гады з’ехаў у Кувейт, дзе трэніраваў клуб «Аль-Кадысія» і зборную Кувейта па футболе. Па вяртанні ў Бразілію ў 1991 годзе Скалары стаў настаўнікам клуба «Крысіўма» і выйграў разам з ім Кубак Бразіліі па футболе і свой першы буйны тытул. У тым жа годзе ён ізноў пакінуў Бразілію і з’ехаў у Саудаўскую Аравію ў клуб «Аль-Ахлі» Джыда. Яму рушыла ўслед гадавое знаходжанне з старым клубе Скалары «Аль-Кадысія».

У 1993 годзе Скалары вярнуўся ў Бразілію і зноў узначаліў «Грэміу». З гэтым клубам ён у 1994 годзе выйграў Кубак Бразіліі, у 1995 годзе — Кубак Лібертадорэс, а ў 1996 годзе — першынства Бразіліі. Пасля гэтага «вандроўца» Скалары з’ехаў у Японію ў клуб «Джубіла Івата», але неўзабаве ізноў вярнуўся ў Бразілію. На чале «Палмейрас» ён у 1998 годзе зноў выйграў Кубак Бразіліі, а таксама заваяваў Кубак Меркасур і Кубак Лібертадорэс. У 2000 годзе Скалары перайшоў у «Крузейру».

Трэнер зборнай Бразіліі па футболе

Пад кіраўніцтвам Эмерсана Леана бразільцы не апраўдвалі чаканняў балельшчыкаў і ў Кубку Канфедэрацый 2001 занялі толькі чацвёртае месца. У чэрвені 2001 гады трэнерам Бразіліі стаў Скалары. Хоць у першы час негатыўныя вынікі працягваліся, яму ўдалося паспяхова мінуць адборачны турнір да чэмпіянату свету па футболе 2002, на якім Бразілія ў пяты раз стала чэмпіёнам свету, выйграўшы ў фінале ў зборнай Германіі. Пасля гэтага поспеху ён быў абраны трэнерам года ФІФА 2002. Тым не менш, Бразільская футбольная канфедэрацыя (CBF) і заўзятары былі незадаволены яго працай і праз некаторы час ён быў вымушаны сысці ў адстаўку.

Трэнер зборнай Партугаліі па футболе

З 2003 года Скалары з’яўляўся трэнерам зборнай Партугаліі. На чэмпіянаце Еўропы па футболе 2004 ён вывеў каманду ў фінал, саступіўшы ў ім Грэцыі 0:1. Разам з немцам Ота Рэхагелем ён быў першым замежным трэнерам, які дасягнуў фіналу гэтага першынства. У красавіку 2006года брытанская прэса абмяркоўвала яго кандыдатуру на месца трэнера зборнай Англіі Свена-Ёрана Эрыксана, аднак Скалары адмовіўся. Замест гэтага ён падоўжыў дагавор з партугальскай футбольнай федэрацыяй да Чэмпіяната Еўропы па футболе 2008. На Чэмпіянаце свету па футболе 2006 яго выхаванцы прайгралі ў паўфінале зборнай Францыі, пасля чаго Скалары выказаў меркаванне, што суддзя падыгрываў французам. Па выніках чэмпіянату зборная Партугаліі заняла чацвёртае месца.

12 верасня 2007 года ў матчы адборачнага тура на ЧЕ 2008 супраць зборнай Сербіі па футболе паміж Скалары і сербскім іграком Івіцай Драгуцінавічам дайшло да рукапрыкладства. У прыватнасці, Скалары спрабаваў стукнуць Драгуцінавіча кулаком у твар. Пазней ён сцвярджаў, што дакрануўся толькі да валасоў серба, але відэааналіз паказаў, што ўдар Скалары не трапіў у цэль толькі з-за таго, што Драгуцінавіч паспеў увярцуцца. Таму Скалары быў дыскваліфікаваны УЕФА на чатыры гульні.

«Чэлсі»

11 чэрвеня 2008 года, падчас групавога турніру чэмпіянату Еўропы, было афіцыйна абвешчана аб тым, што па заканчэнні турніру, а менавіта з 1 ліпеня 2008 года Скалары зойме пасаду галоўнага трэнера англійскага футбольнага клуба «Чэлсі».

Трэнерскія дасягненні

Клубы

• Чэмпіён штата Алагоас: 1982 («ССА»)
• Чэмпіён штата Рыу-Гранды-ду-Сул (3): 1987, 1995, 1996 («Грэміу»)
• Чэмпіён Бразіліі: 1996 («Грэміу»)
• Уладальнік Кубка Бразіліі (4): 1991 («Крысіума»), 1994 («Грэміу»), 1998, 2012 («Палмейрас»),
• Уладальнік Кубка Лібертадорэс (2): 1995 («Грэміу»), 1999 («Палмейрас»)
• Уладальнік Рэкопы Паўднёвай Амерыкі: 1996 («Грэміу»)
• Уладальнік Кубка Меркасур: 1998 («Палмейрас»)
• Чэмпіён Узбекістана: 2009 («Бунёдкар»)
• Чэмпіён Кітая (3): 2015, 2016, 2017 («Гуанчжоу Эвергранд»)
• Уладальнік Кубка Кітая: 2016 («Гуанчжоу Эвергранд»)
• Уладальнік Суперкубка Кітая (2): 2016, 2017 («Гуанчжоу Эвергранд»)
• Пераможца Лігі чэмпіёнаў АФК: 2015 («Гуанчжоу Эвергранд»)

Зборныя

• Чэмпіянат свету па футболе: 2002 (Зборная Бразіліі па футболе)
• Фіналіст чэмпіянату Еўропы па футболе: 2004 (Зборная Партугаліі па футболе)
• Кубак канфедэрацый: 2013 (Зборная Бразіліі па футболе)

Асабістыя

• Трэнер года ў Паўднёвай Амерыцы (2): 1999, 2002
• Трэнер года ФІФА: 2002

Спасылкі

• Профіль на сайце Партугальскай футбольнай федэрацыі Архівавана 27 верасня 2007.